Λοκρίδα – flashback της Finos Film σε εύφορες κοιλάδες

 Η διευθύντρια ενός ελληνικού τουριστικού γραφείου από τη Νέα Υόρκη φθάνει στην Ελλάδα μαζί με την ανιψιά της και κάπως έτσι ξεδιπλώνεται το σενάριο της πρώτης έγχρωμης ταινίας του ελληνικού κινηματογράφου με στερεοφωνικό ήχο (“Κορίτσια για φίλημα”). Έχουν περάσει περισσότερα από 50 χρόνια, όμως το ασπρόμαυρο μπορεί να επιστρέψει.. αυτή τη φορά για να επενδύσει ανεπιτήδευτα ατμοσφαιρικές εικόνες από την Τιθορέα, γενέτειρα του ιδρυτή της Finos Film.

Ο ήχος από το φαράγγι Καχάλα στους πρόποδες του βόρειου Παρνασσού και η εικόνα του νερού που πέφτει από ύψος πολλών μέτρων ακολουθεί αντίστροφα την παγωμένη ροή του. Αρχίζει στη συνέχεια να ασπρίζει με σχηματισμούς παγοκρυστάλλων καθώς ανηφορίζει προς τα υπερήφανα ύψη της Λυκώρειας άνω των 2.000 μ. Από εδώ ξεκινά και το ορεινό μονοπάτι Ε65. Τα παρακολουθείς όλα καθώς βρίσκεσαι στην Πλατεία Οδυσσέα Ανδρούτσου στα ψηλώματα της γραφικότητας, κάτω από τη θέση “Ανατολικό”, όπου είχε βρει καταφύγιο σε δυσπρόσιτη σπηλιά ο ομώνυμος ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης.
Η Τιθορέα δεν χαρίζεται, θέλει τον δικό της χρόνο για να την περπατήσεις και να ακούσεις τη φύση με την αρχαία ιστορία, που αποτυπώνεται ανάμεσα στα σπίτια του οικισμού, στα ψηλά τείχη που την περιβάλλουν και τους δύο οχυρωματικούς πύργους, στην κατάσταση που σήμερα βρίσκονται. Σίγουρα δεν θα περίμενες ότι η ιστορία του οικισμού ξεκίνησε μέσα από τα τείχη αυτά, σε ανάμνηση της απόκρημνης κορυφής του Παρνασσού ακριβώς από πάνω, όπου είχαν επίσης καταφύγει για να σωθούν οι φοβισμένοι Φωκείς στο πέρασμα του Ξέρξη, κατά την προέλασή του από τις Θερμοπύλες προς την Αθήνα. Είναι όμως και το καταφύγιο της σκέψης του ταξιδευτή κάτω από τον χαρακτηριστικό πλάτανο, που στέκει στην πλατεία του χωριού από το 1887. Η θέα στην εύφορη κοιλάδα με την Κάτω Τιθορέα (Κηφισοχώρι) και την Ελάτεια απέχουν μόνο μερικά πανοραμικά δευτερόλεπτα, όσο δηλαδή διαρκεί η διαδρομή του βλεφάρου, που ανοιγοκλείνει για να δεχθεί τις νέες εικόνες, που θα καταχωριθούν στη συνέχεια στον ταξιδιωτικό χάρτη αντίληψης για να ανακληθούν ως η επόμενη παύση σκέψης της καθημερινής ρουτίνας. Débrayage παράδοσης και απόλαυσης, ο καφές στα μαγαζιά της χωμάτινης πλατείας ή στον δρόμο που καταλήγουν σε αυτόν. Ενδιαφέρουσες προτάσεις και οι ταβέρνες που καπνίζουν στο χωριό. Ακολουθείς τις ταμπέλες σε σπίτια του χωριού και γίνεσαι σοφότερος ταξιδευτής στα βήματα του Καραϊσκάκη.  Και με τον ύμνο του Παυσανία στα Φωκικά για την κοιλάδα του Βοιωτικού Κηφισού, παίρνεις τον δρόμο για την Αμφίκλεια.
Όταν πρωτοξεκίνησε ο αγροτουρισμός στην Ελλάδα, ήδη ορισμένοι ταξιδευτές είχαν βρει σε αυτή την περιοχή τον προορισμό τους. Το υποδειγματικό μοντέλο που ακολουθεί μέχρι σήμερα το “Αγρόκτημα Αμφίκαια” το επιβεβαιώνει. Η γειτονική Αμφίκλεια, περισσότερο γνωστή ως ορμητήριο για το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού με πολύτιμες αρχιτεκτονικές αναμνήσεις που φθάνουν μέχρι το σήμερα, είναι χτισμένη επίσης σε υψόμετρο 400 μ. Μια στάση για τοπικά βιολογικά προϊόντα της περιοχής (ξεχωρίζουν τα όσπρια της γειτονικής Δρυμαίας) και συνεχίζουμε τον δρόμο μας με προορισμό αυτή τη φορά την απέναντι πλευρά της κοιλάδας του Κηφισού, στους πρόποδες του Καλλίδρομου.
 
Είναι το βουνό που θαυμάζει τον Παρνασσό από την απέναντι πλευρά και ζωγραφίζει στον ορίζοντα το ανάγλυφό του. Μέσα στο δάσος, κοντά στο χωριό Παλαιοχώρι, ο Τάσος και η Φωτεινή έχουν στήσει το ιδανικό σκηνικό φιλοξενίας στο “Tetrapolis” με ξύλινα δωμάτια και κατοικίες, που σε περιμένουν μαζί με οργανωμένες δραστηριότητες. Αν θέλεις, μπορείς να περιοριστείς σε μια απλή βόλτα ιππασίας στον χώρο του ξύλινου χωριού, χωρίς όμως να περιορίσεις τις υπόλοιπες αισθήσεις σου να νιώσουν όσα μεταφέρουν μαζί από εδώ Παρνασσός-Οίτη-Γκιώνα.
Και αν δεν έχεις συστηθεί ακόμα με το Καλλίδρομο, τότε σίγουρα αξίζει μια διαδρομή για να το γνωρίσεις καλύτερα, διασχίζοντας τις γραμμές του τρένου, το ποτάμι και ανηφορίζοντας τις πλαγιές του. Είναι η πορεία που μπορείς να ακολουθήσεις από Αμφίκλεια προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, πηγαίνοντας προς Ξυλικούς. Το κοκκινόχωμα βάφει την άσφαλτο και δίνει τροφή σε μαυρόπευκα και δρυς, τα οποία διαδέχεται πυκνό ελατόδασος. Οι Ξυλικοί συνομιλούν με τον Παρνασσό, τη Γκιώνα μέχρι και τα Βαρδούσια, διατηρώντας την ταπεινή παρουσία ενός γνήσιου χωριού με άφθονα νερά και βοσκοτόπια. Είναι το τελευταίο χωριό που συναντάς πριν φθάσεις στον αυχένα, από όπου πλέον καταλαβαίνεις ότι δύσκολα μπορείς να κρατήσεις τις ισορροπίες. Όλα μοιάζουν τόσο έυθραυστα. Βουνό και θάλασσα τόσο κοντά, το έλατο, το χιόνι και το θαλασσινό ιώδιο περιπλέκονται σε μια χούφτα γης και ουρανού σε οπτικό πεδίο μικρότερο των 180º ανάμεσα από τις χαράδρες που διακρίνεις.

Ακολουθείς τη διαδρομή για Μενδενίτσα (Βοδονίτσα). Το χωριό βρίσκεται σε προνομιακή θέση, κάτι που εξηγεί την παρουσία ένος επιβλητικού κάστρου στην κορυφή ενός λόφου. Η κινηματογραφική διαδρομή αυτή τη φορά επιζητά ένα ακόμα προσωπικό montage με άλλες εποχές για να συνδέσει ήχο και εικόνα με τα χρόνια της Φραγκοκρατίας, οπότε ανεγέρθηκε το Κάστρο από τον Μαρκήσιο της Βοδονίτσας για να ελέγχει το πέρασμα από Θεσσαλία προς Στερεά Ελλάδα.  Παρέμεινε για αρκετά χρόνια ένα σταθερό, ανθεκτικό, αυτόνομο Φραγκικό κρατίδιο στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, επιβλέποντας τις Θερμοπύλες.
Ανάμεσα σε ημιορεινούς αμπελώνες και με μια διαφορετική άποψη του Μαλλιακού κόλπου, όπως δεν τον έχουμε συνηθίσει, κατηφορίζουμε προς τον Μώλο και τη νέα Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση διαμονής σε αυτή την πλευρά του Καλλίδρομου είναι το ημιορεινό χωριό Άγιος Χαράλαμπος. Αυτή είναι η καλύτερη διαδρομή, καθώς τα μόλις 4 χλμ. που συνδέουν τη Μενδενίτσα με το χωριό είναι χωματόδρομος κακής ποιότητας, κατά τη χειμερινή περίοδο και η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο με 4Χ4 και αναλόγα με τις καιρικές συνθήκες. Εδώ βρίσκονται οι ξύλινες και αυτοτελείς κατοικίες και μεζονέτες του “Zeus Village”. Μια ατμόσφαιρα απλού χωριού με ένα και μοναδικό καφενείο και μία ταβέρνα, που σερβίρει το μενού και στην κατοικία διαμονής, κατόπιν συνεννόησης.
Κλείνεις τα μάτια. Τα ανοίγεις ξανά για να επιβεβαιώσεις ότι βρίσκεσαι στη Φθιώτιδα, μόλις 10 λεπτά από την Εθνική Οδό. Έφτιαξες ένα πρόσθετο σενάριο για μια ακόμα ταινία προσωπικής ευτυχίας. Το αναζήτησες φθάνοντας εδώ με έναν εναλλακτικό τρόπο. Γιατί όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών. Και οι συγκυρίες είναι αυτές που θέτουν το πλαίσιο για να είναι δυνατή η παρακολούθηση και αργότερα σε μορφή widescreen.
the voyager voice