Ιντερνετική δημοσιογραφία. Ο Διονύσης Παρούτσας γράφει για τα ΜΜΕ στη νέα εποχή, τις παγίδες και τον ρόλο του τοπικού Τύπου (έντυπη έκδοση)
"Προς αποκατάσταση της αλήθειας, κανένας χειριστής μηχανήματος δεν διέτρεξε κίνδυνο της ζωής του και πολύ περισσότερο δεν έχασε τη ζωή του στον Δήμο Καρπενησίου. Οι χειριστές μας συνεχίζουν τις υπεράνθρωπες προσπάθειες για να παραμένει ανοικτό το οδικό δίκτυο και τους ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό".
Με αυτή την ολιγόλογη ανακοίνωση ο Δήμος Καρπενησίου προσπάθησε την περασμένη εβδομάδα να διαψεύσει την αναληθή "είδηση" περί θανάτου ενός χειριστή μηχανήματος κατά τη διάρκεια αποχιονισμού. Όπως έγραψαν τα Ευρυτανικά Νέα στην διαδικτυακή τους έκδοση, το «ρεπορτάζ» αναπαράχθηκε εν ριπή οφθαλμού σε δεκάδες ιστοσελίδες και έφτασε να προβληθεί ακόμα και μέσω της τηλεόρασης.
Είναι να αναρωτιέται λοιπόν κανείς, πώς είναι δυνατόν, οργανισμοί που διατείνονται ότι υπηρετούν τη δημοσιογραφία με συνέπεια, να πέφτουν σε τέτοια χονδροειδή λάθη. Γράφει ο Πέτρος Κηπουρόπουλος στο propaganda.gr:
"Το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μπει για τα καλά στις ζωές μας. Εκεί που παλαιότερα δημοσιογράφοι και ρεπόρτερ έδιναν αγώνες για να βρουν ένα καλό θεματάκι ώστε να το «κολλήσουν» στο δελτίο ειδήσεων ή την εφημερίδα, τώρα έχουν στη διάθεσή τους ένα τεράστιο πηγάδι από το οποίο μπορούν να αντλήσουν ό,τι θελήσουν, οπότε το θελήσουν.
Ουδείς έχει βρεθεί όμως να μιλήσει σε αυτούς που μερικά χρόνια αργότερα θα είναι υπεύθυνοι για την ενημέρωση του κόσμου, για τους κινδύνους και τις παγίδες που κρύβει η αλματώδης ανάπτυξη της Τεχνολογίας. Διότι, ναι μεν έρχεται με πολλά προτερήματα, όμως έχει και το τίμημά της. Κακά τα ψέματα, ζούμε στην εποχή του φαστ φούντ: αυτό που προέχει είναι η ταχύτητα και τίποτε περισσότερο. «Λεπτομέρειες», όπως η ποιότητα στην πληροφορία, η διασταύρωση των στοιχείων, ο έλεγχος των πηγών και η εκπαίδευση του αναγνώστη έχουν πάει περίπατο. Όλα αυτά θυσιάζονται στον βωμό της ταχύτητας.
Ο άνθρωπος έχει σταματήσει να διαβάζει. Όχι απαραίτητα βιβλία: γενικότερα. Μια εικόνα δεν είναι απλά ίση με χίλιες λέξεις αλλά πιο προσιτή, πιο εύπεπτη και πιο σέξι. Δεν έχουμε μάθει να αποζητάμε τη γρήγορη πληροφορία αλλά επιδιδόμαστε και στη στιγμιαία καταβρόχθισή της: είναι αυτό που λέμε ότι τα μίντια δεν μας προλαβαίνουν πλέον. Τη σήμερον ημέρα, οποιοσδήποτε έχει ένα έξυπνο τηλέφωνο και πρόσβαση στο ίντερνετ, μπορεί να θεωρηθεί εν δυνάμει ρεπόρτερ. Τι κι αν δεν έχουν την εκπαίδευση ή τις παραστάσεις του τελευταίου; Για ελάτε τώρα στη θέση ενός δημοσιογράφου που μπορεί να έχει πρόσβαση στο υλικό δεκάδων, εκατοντάδων ή και χιλιάδων ρεπόρτερ ενώ αράζει στην καρέκλα του γραφείου του, χωρίς δηλαδή να χρειάζεται καν να βγει αυτός στον δρόμο για να κυνηγήσει το θέμα του. Ιδιαίτερα βολικό, δεν βρίσκετε;
Βέβαια, το κακό στην όλη υπόθεση είναι πως ακόμα κι έτσι, ο δημοσιογράφος δεν μπαίνει στον κόπο να ψάξει τις πηγές του, να ενημερωθεί για την εκάστοτε κατάσταση, να ενδιαφερθεί για το αν τα όσα πρόκειται να μεταδώσει είναι αλήθεια. Με άλλα λόγια, να διασταυρώσει τις πληροφορίες του, κάτι που κάλλιστα μπορεί να γίνει με ένα-δυο τηλέφωνα.
Όπως κάποιοι πιστεύουν πως προωθώντας ένα email, θα φυτρώσουν χέρια στον μικρό Ταρίμπο από τη Νιγηρία, έτσι και κάποιοι άλλοι θεωρούν πως οτιδήποτε πλασάρεται στον ψηφιακό κόσμο, είναι αληθές. Ελάχιστοι είναι οι δημοσιογράφοι ή – για να το γενικεύσουμε λίγο – οι εκπρόσωποι του Τύπου που παίζουν το ίντερνετ στα δάχτυλα, που ξέρουν το παιχνίδι των social media και που, εν τέλει, γνωρίζουν πώς ακριβώς να εκμεταλλευτούν την Τεχνολογία προς όφελός τους. Η συντριπτική πλειοψηφία, δεν είναι τόσο ότι την αγνοεί, όσο το ότι βρίσκεται εντελώς έξω απ’ την κουλτούρα της. Έχοντας δε επιλέξει ένα επάγγελμα που μεταβάλλεται τόσο δυναμικά, θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, πρώτοι εκείνοι να είναι δεκτικοί σε κάθε αλλαγή, έτοιμοι να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που φέρνει μαζί της. Αντ’ αυτού, ωστόσο, παρακολουθούμε μάλλον το αντίθετο: επαγγελματίες, να προσπαθούν να «ξεγελάσουν» με κουτοπόνηρες προσεγγίσεις ένα κοινό που με τον καιρό έχει γίνει πιο απαιτητικό, πιο υποψιασμένο, πιο δύσπιστο".
Όλα αυτά δεν είναι άγνωστα στον κόσμο της δημοσιογραφίας. Όμως για να βρεις την αλήθεια, για να την περιγράψεις και να την διασταυρώσεις χρειάζεται κόπος. Τελικά, στο συνέδριο που είχε γίνει προ ετών στους Κορυσχάδες με θέμα τη δημοσιογραφία στη νέα εποχή, το συμπέρασμα που είχε εξαχθεί από σημαίνουσες προσωπικότητες ήταν ένα. Το μέλλον της δημοσιογραφίας βρίσκεται στον τοπικό τύπο. Διότι εκεί, με τη χρήση των νέων μέσων, με την προσωπική εμπλοκή των δημοσιογράφων και την αναγκαστική διασταύρωση των γεγονότων, μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει αυτό για το οποίο η δημοσιογραφία γεννήθηκε: η ενημέρωση.
Σχόλια