Ομιλία στην Ολομέλεια της 22-12-2015 του Βουλευτή Ι. Σαρακιώτη επί του σ/ν “σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων και λοιπές
fonografos.net
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,
Το φερόμενο σήμερα προς ψήφιση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» αποτελεί μια ακόμη προσπάθεια της Κυβέρνησης της Αριστεράς για την προάσπιση και ενίσχυση καίριων για τη λειτουργία της δημοκρατίας ατομικών, συνταγματικά κατοχυρωμένων, δικαιωμάτων και ελευθερίων, που στη σημερινή ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική και κοινωνική συγκυρία είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική ανάγκη να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής της Πολιτείας.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που διέπεται από τη σαφή αυτή πρόθεση της Κυβέρνησης για οριοθέτηση και εν γένει ρύθμιση της άσκησης δικαιωμάτων και υπό το πρίσμα αυτό ιδωμένο, δεν συνιστά πολυνομοσχέδιο αλλά ένα πλούσιο νομοσχέδιο απαρτιζόμενο από διατάξεις με ενιαία φιλοσοφία και προσανατολισμό την προαγωγή και περαιτέρω ενίσχυση της ελεύθερης δημοκρατικής έκφρασης, της απόλαυσης ισότητας και ισονομίας από όλους τους πολίτες.
Τόσο το πνεύμα όσο και το γράμμα του νομοσχεδίου αυτού πεποίθησή μου είναι ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, κάτι άλλωστε που ομολογεί, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μεγάλη μερίδα των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το Πρώτο κεφάλαιο του καταλαμβάνουν οι πολυσυζητημένες διατάξεις για το νέο Σύμφωνο Συμβίωσης. Με αυτές αίρεται η χρόνια διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και ο αποκλεισμός τους από την αυτονόητη συνταγματικά κατοχυρωμένη ισονομία και απαγόρευση κάθε διάκρισης με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ατόμου.
Οι διατάξεις αυτές αναμορφώνουν έναν ήδη υπάρχοντα θεσμό στη χώρα μας, επεκτείνοντάς τον και σε ομόφυλα ζευγάρια, αναγνωρίζοντας μάλλον όψιμα μια υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα που έχει προ πολλού ξεπεράσει τον νομοθέτη, αποκαθιστώντας έτσι τις αρχές της ισότητας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του σεβασμού της ετερότητας που το προϊσχύσαν καθεστώς δεν διασφάλιζε επαρκώς.
Η Ελλάδα έρχεται, με καθυστέρηση και μετά από την καταδίκη της ενάμιση χρόνο πριν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να θεσμοθετήσει την εδώ και αρκετά χρόνια νομοθετημένη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναγνώριση ενός είδους επισημοποίησης της σχέσης ομόφυλων ζευγαριών.
Μια ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να ανέχεται την αναγωγή πολιτών της σε πολίτες τρίτης κατηγορίας λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και να τους στερεί στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα.
Θεωρώ λοιπόν ότι οι ρυθμίσεις που εισάγονται με το παρόν σχέδιο νόμου σε ό, τι αφορά το σύμφωνο συμβίωση είναι επιβεβλημένες.
Έλαβε χώρα όμως μια συντονισμένη προσπάθεια από Κόμματα της αντιπολίτευσης και μερίδα του Τύπου προκειμένου να υποβαθμιστεί η αξία του νομοσχεδίου αυτού επικεντρώνοντας τη δημόσια συζήτηση αποκλειστικά στα ζητήματα που άπτονται του νέου συμφώνου.
Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί μετ’ επιτάσεως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διατάξεων που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αυτό δεν αφορούν το προμνησθέν σύμφωνο αλλά λοιπές σημαντικότατες παρεμβάσεις και τροποποιήσεις τόσο του Ποινικού Κώδικα όσο και της Ποινικής Δικονομίας, εισαγόμενες καινοτόμες διατάξεις της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι τροποποιητικές διατάξεις που αφορούν στην αστική ευθύνη του Τύπου.
Από το πλήθος των νέων αυτών διατάξεων θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σε αυτές του πέμπτου κεφαλαίου του νομοσχεδίου που κινούνται στην κατεύθυνση της κατάργησης του γνωστού και ως «τυποκτόνου» νόμου που έχει επικριθεί σφόδρα από την πλειοψηφία του δημοσιογραφικού κόσμου και της ενημέρωσης εν γένει, ως ένας νόμος που πλήττει βάναυσα την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, ως ένας έμμεσος λογοκριτικός μηχανισμός ο οποίος παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Για πρώτη φορά εισάγεται μια επανορθωτική διαδικασία ή η δυνατότητα απλής αποζημίωσης πολιτών σε περίπτωση δυσφημιστικών δημοσιευμάτων εξωδικαστικά κάτι που αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά και στην αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων από τη συσσώρευση σε αυτά σχετικών υποθέσεων, οι οποίες πλέον θα είναι πιο εφικτό και πρόσφορο να επιλυθούν χωρίς προσφυγή του αδικηθέντος στα αρμόδια Δικαστήρια. Η κατάργηση δε της ελάχιστης προβλεπόμενης υποχρεωτικής χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντα εκ μέρους του ιδιοκτήτη του εντύπου, καταργεί ουσιαστικά το ιδιαίτερα αυστηρό καθεστώς που εισήγαγε ο “τυποκτόνος” νόμος.
Η Κυβέρνηση της Αριστεράς, παρά το συντονισμένο μέτωπο παραπληροφόρησης και μεροληπτικής σε βάρος της ενημέρωσης από την συντριπτική πλειοψηφία του Τύπου καθώς και των λοιπών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Χώρας, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της, προέταξε για μία ακόμη φορά την προάσπιση του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος για ενίσχυση της Ελευθεροτυπίας και του υπέρτατου συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης ως ύψιστη δημοκρατική κατάκτηση.
Το παρόν Νομοσχέδιο, Κύριοι Συνάδερφοι, αξίζει να τύχει της ευρύτατης αποδοχής σας και να υπερψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία ως ένδειξη προσήλωσης του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις αυτονόητες δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, που χρέος του είναι να προασπίζει, νομοθετώντας αδιαλείπτως με μάτια στραμμένα στην κοινωνία και αφουγκραζόμενο τις πραγματικές ανάγκες των καιρών.
Σας Ευχαριστώ.
fonografos.net
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,Το φερόμενο σήμερα προς ψήφιση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις» αποτελεί μια ακόμη προσπάθεια της Κυβέρνησης της Αριστεράς για την προάσπιση και ενίσχυση καίριων για τη λειτουργία της δημοκρατίας ατομικών, συνταγματικά κατοχυρωμένων, δικαιωμάτων και ελευθερίων, που στη σημερινή ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική και κοινωνική συγκυρία είναι περισσότερο από ποτέ επιτακτική ανάγκη να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής της Πολιτείας.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που διέπεται από τη σαφή αυτή πρόθεση της Κυβέρνησης για οριοθέτηση και εν γένει ρύθμιση της άσκησης δικαιωμάτων και υπό το πρίσμα αυτό ιδωμένο, δεν συνιστά πολυνομοσχέδιο αλλά ένα πλούσιο νομοσχέδιο απαρτιζόμενο από διατάξεις με ενιαία φιλοσοφία και προσανατολισμό την προαγωγή και περαιτέρω ενίσχυση της ελεύθερης δημοκρατικής έκφρασης, της απόλαυσης ισότητας και ισονομίας από όλους τους πολίτες.
Τόσο το πνεύμα όσο και το γράμμα του νομοσχεδίου αυτού πεποίθησή μου είναι ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, κάτι άλλωστε που ομολογεί, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μεγάλη μερίδα των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το Πρώτο κεφάλαιο του καταλαμβάνουν οι πολυσυζητημένες διατάξεις για το νέο Σύμφωνο Συμβίωσης. Με αυτές αίρεται η χρόνια διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και ο αποκλεισμός τους από την αυτονόητη συνταγματικά κατοχυρωμένη ισονομία και απαγόρευση κάθε διάκρισης με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ατόμου.
Οι διατάξεις αυτές αναμορφώνουν έναν ήδη υπάρχοντα θεσμό στη χώρα μας, επεκτείνοντάς τον και σε ομόφυλα ζευγάρια, αναγνωρίζοντας μάλλον όψιμα μια υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα που έχει προ πολλού ξεπεράσει τον νομοθέτη, αποκαθιστώντας έτσι τις αρχές της ισότητας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του σεβασμού της ετερότητας που το προϊσχύσαν καθεστώς δεν διασφάλιζε επαρκώς.
Η Ελλάδα έρχεται, με καθυστέρηση και μετά από την καταδίκη της ενάμιση χρόνο πριν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, να θεσμοθετήσει την εδώ και αρκετά χρόνια νομοθετημένη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναγνώριση ενός είδους επισημοποίησης της σχέσης ομόφυλων ζευγαριών.
Μια ευνομούμενη δημοκρατική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να ανέχεται την αναγωγή πολιτών της σε πολίτες τρίτης κατηγορίας λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τους και να τους στερεί στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα.
Θεωρώ λοιπόν ότι οι ρυθμίσεις που εισάγονται με το παρόν σχέδιο νόμου σε ό, τι αφορά το σύμφωνο συμβίωση είναι επιβεβλημένες.
Έλαβε χώρα όμως μια συντονισμένη προσπάθεια από Κόμματα της αντιπολίτευσης και μερίδα του Τύπου προκειμένου να υποβαθμιστεί η αξία του νομοσχεδίου αυτού επικεντρώνοντας τη δημόσια συζήτηση αποκλειστικά στα ζητήματα που άπτονται του νέου συμφώνου.
Ωστόσο, θα πρέπει να τονιστεί μετ’ επιτάσεως ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διατάξεων που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αυτό δεν αφορούν το προμνησθέν σύμφωνο αλλά λοιπές σημαντικότατες παρεμβάσεις και τροποποιήσεις τόσο του Ποινικού Κώδικα όσο και της Ποινικής Δικονομίας, εισαγόμενες καινοτόμες διατάξεις της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζουν οι τροποποιητικές διατάξεις που αφορούν στην αστική ευθύνη του Τύπου.
Από το πλήθος των νέων αυτών διατάξεων θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σε αυτές του πέμπτου κεφαλαίου του νομοσχεδίου που κινούνται στην κατεύθυνση της κατάργησης του γνωστού και ως «τυποκτόνου» νόμου που έχει επικριθεί σφόδρα από την πλειοψηφία του δημοσιογραφικού κόσμου και της ενημέρωσης εν γένει, ως ένας νόμος που πλήττει βάναυσα την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, ως ένας έμμεσος λογοκριτικός μηχανισμός ο οποίος παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Για πρώτη φορά εισάγεται μια επανορθωτική διαδικασία ή η δυνατότητα απλής αποζημίωσης πολιτών σε περίπτωση δυσφημιστικών δημοσιευμάτων εξωδικαστικά κάτι που αναμένεται να συμβάλλει σημαντικά και στην αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων από τη συσσώρευση σε αυτά σχετικών υποθέσεων, οι οποίες πλέον θα είναι πιο εφικτό και πρόσφορο να επιλυθούν χωρίς προσφυγή του αδικηθέντος στα αρμόδια Δικαστήρια. Η κατάργηση δε της ελάχιστης προβλεπόμενης υποχρεωτικής χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντα εκ μέρους του ιδιοκτήτη του εντύπου, καταργεί ουσιαστικά το ιδιαίτερα αυστηρό καθεστώς που εισήγαγε ο “τυποκτόνος” νόμος.
Η Κυβέρνηση της Αριστεράς, παρά το συντονισμένο μέτωπο παραπληροφόρησης και μεροληπτικής σε βάρος της ενημέρωσης από την συντριπτική πλειοψηφία του Τύπου καθώς και των λοιπών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Χώρας, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της, προέταξε για μία ακόμη φορά την προάσπιση του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος για ενίσχυση της Ελευθεροτυπίας και του υπέρτατου συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης ως ύψιστη δημοκρατική κατάκτηση.
Το παρόν Νομοσχέδιο, Κύριοι Συνάδερφοι, αξίζει να τύχει της ευρύτατης αποδοχής σας και να υπερψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία ως ένδειξη προσήλωσης του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις αυτονόητες δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, που χρέος του είναι να προασπίζει, νομοθετώντας αδιαλείπτως με μάτια στραμμένα στην κοινωνία και αφουγκραζόμενο τις πραγματικές ανάγκες των καιρών.
Σας Ευχαριστώ.
fonografos.net
Σχόλια