Η κοινοβουλευτική δημοκρατία χρεοκόπησε τη χώρα. Ήρθε η ώρα της προεδρικής;

Το πολίτευμα της μεταπολιτευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας χρεοκόπησε τη χώρα. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Σε όλη τη νεότερη ιστορία της η χώρα χρεοκόπησε πάμπολες φορές χωρίς να μπορέσει επιτέλους να οργανώσει μια παραγωγική οικονομία.

Απεναντίας, δημιούργησε μια κρατικοδίαιτη παρασιτική ελίτ και έζησε μόνιμα

με τον παρασιτισμό, την παραοικονομία και κυρίως οικονομία του τριτογενή τομέα. Ευτυχώς που είχε ως δικό της νόμισμα την «ταπεινή» δραχμή και έτσι μπόρεσε να ξανασηκωθεί. Όμως τώρα που δεν έχουμε δικό μας νόμισμα τι γίνεται;

Σε όλη νεότερη πορεία της χώρας, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, άλλαξαν πολλά πράγματα. Σχεδόν τίποτε δεν έμεινε όρθιο, εκτός από ένα. Το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είτε με την βασιλευόμενη είτε με την προεδρευόμενη μορφή του. Μήπως τώρα έφτασε η ώρα να δούμε και αυτόν τον παράγοντα; Μήπως τελικά αυτός είναι ο σταθερός παράγοντας της κακοδαιμονίας μας;

Το πολίτευμα αυτό δημιούργησε μια πολιτικοοικονομική ελίτ παρασιτικών κοτζαμπάσηδων και ένα λαό πολιτικών ραγιάδων, οι οποίοι εντάσσονται στην πολιτική μέσα από τα δίκτυα εκλογικής πελατείας, με μόνο κριτήριο πολιτικής επιλογής το ρουσφέτι.

Βασίστηκε δε κυρίως στις αυτοδυναμίες και στις μονοκομματικές κυβερνήσεις μειοψηφίας. Το όλο σκηνικό φυσικά ήταν θεατρικό, ένα μεγάλο matrix, καθόσον βασιζόταν σε τεχνητές αντιπαραθέσεις και διχασμούς που δεν αφορούσαν στην ουσία λαϊκά συμφέροντα, αλλά την κατανομή της εξουσίας εντός του συστήματος και την διανομή του δημοσίου χρήματος. Όμως οι αυτοδυναμίες ανήκουν πλέον οριστικά στο παρελθόν. Μετά το ξεγύμνωμα και τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έρχεται με ταχύτητα η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Αυτό επιβάλει το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Άλλη λύση, με βάση τα σημερινά πολιτικά δεδομένα, όπως αυτά αποτυπώνονται σταθερά στις κάλπες, δεν υπάρχει.

Στο πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την κυβέρνηση επιλέγουν οι βουλευτές. Γι’ αυτό και σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει συγκυβέρνηση προθύμων.

Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να επιλέγουν την κυβέρνηση απευθείας οι πολίτες σε ποσοστό 50%+1; Μήπως έφτασε η ώρα για άσκηση ξεκάθαρης πολιτικής με βάση καθαρή λαϊκή εντολή και όχι μιας ερμαφρόδιτης πολιτικής; Μήπως έφτασε η ώρα της προεδρικής δημοκρατίας;

Θα είναι άραγε αυτή η κρίση ο παράγοντας αφύπνισης των πολιτών, ώστε να καταρρεύσει στα μάτια μας το σύστημα matrix, μέσα στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει;

ΥΓ. Πολλοί αναγνώστες θα υποθέσουν ότι δεν φταίνε οι πολιτειακοί θεσμοί αλλά οι συγκεκριμένοι πολιτικοί, καθώς και οι πολίτες που τους ψηφίζουν. Μεγάλο λάθος. Το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα είναι εκείνο που αναπαράγει αυτούς τους πολιτικούς και διαμορφώνει αυτούς τους πολίτες.